Znaki rozpoznawcze

Pułku Ułanów Karpackich

 Proporczyk

Historia powstania tego jakże charakterystycznego pułkowego emblematu, noszonego na kołnierzach żołnierskich kurtek i furażerkch, sięga roku 1942.

W okresie od 2 lipca do 1 października Pułk Ułanów Karpackich bronił zapór wodnych w Delcie Nilu. Tam przyjął swoje ostateczne barwy, zmieniając tradycyjny układ kolorów na proporczykach. Kolor błękitny, znajdujący się dotychczas w dolnej części proporczyka został przeniesiony do jego górnej części, czerwony zaś znalazł się na jego dole (odwrócenie tradycyjnych barw ogólnokawaleryjskich).
 

    L    R
W tym czasie dowódca pułku - mjr Bobiński - polecił opracowanie projektu emblematu, który nałożony na istniejący proporczyk upamiętniłby walki toczone na pustyni libijskiej w 1941 r.

Motywem przewodnim miała być palma i półksiężyc

 L    R
Autorzy projektu, po opracowaniu i skompletowaniu niezbędnej dokumentacji, przedstawili dowódcy pułku do akceptacji jego ostateczny wzór. Po krótkiej dyskusji i paru poprawkach projekt, drogą służbową, przesłano do zatwierdzenia.

Ze względu na niezbędne wymogi formalne, związane z jego zatwierdzeniem oraz wykonaniem, nowy emblemat ujrzał światło dzienne dopiero w październiku 1943 r.


 L    R

 Beret

17 stycznia 1944 r. w obozie Quassassin koło Ismaili (Egipt), po raz pierwszy, ułani nałożyli czarne berety z czerwoną wypustką o szer. 2 mm, wzdłuż obszycia skórzanego, co brać żołnierska przyjęła z dużym zadowoleniem. Końce czarnej tasiemki ściągającej beret zostały puszczone luźno, tworząc dwie powiewające na wietrze wstążeczki długości około 10 cm.



Marsz




    

Marsz Pułku Ułanów Karpackich powstał jesienią 1945 r. Skomponował go Władysław Długołęcki - kapelmistrz trębaczy 2 Warszawskiej Dywizji Pancernej. "Jak we wszystkich marszach kawaleryjskich, jego tempo jest szybkie i żywsze, jak gdyby dostosowane do tempa kłusa a nawet galopa. Muzycznie marsz dzieli się na dwie części:

    Pierwsza: to motywy wyjęte z hymnu Egiptu. Melodia ta swą treścią i barwą przypomina i symbolizuje niezwykłe orientalne warunki i miejsca, w których Pułk się organizacyjnie stabilizował, gdzie stwarzał podwaliny swych pięknych tradycji, gdzie przechodził swój pierwszy chrzest ogniowy.

      Część druga: stanowi typowy przykład marsza kawaleryjskiego z czasów jeszcze konnych, oparta o melodię z opery Aida. W żwawym tempie taktów przewija się tętent kopyt końskich, brzmią trębacze  i fanfary. W ten sposób marsz łączy w sobie momenty historyczne formowania się Pułku, oraz szlachetne tradycje kawalerii polskiej.”.

> „Ułani Karpaccy – Zarys Historii Pułku”, w redakcji Jana Bielatowicza. Londyn 1966 r.


Sztandar

Ufundowany został przez społeczeństwo polskie przebywające w Rzymie jako wyraz swej łączności z wojskiem. Uroczyste wręczenie nastąpiło 17 listopada 1945 r.
Sztandar ma wymiary i wygląd typowego sztandaru polskiej kawalerii. I to jedyne prawidłowości jakie tam odnajdziemy, ponieważ wszelkie emblematy i napisy na nim umieszczone należą do najbardziej wyjątkowych w całej historii polskiej wojskowości. W ich doborze i zestawieniu odnajdziemy całą historię Pułku.

Oto jego opis:
REWERS

 

"Po jednej stronie widnieje czerwony krzyż o kształcie krzyża Virtuti Militari na białym tle z Orłem Polskim po środku.
W polach płachty na białym  tle są inicjały „U.K.” (Ułani Karpaccy), otoczone wieńcem laurowym. Na ramionach krzyża cztery najważniejsze bitwy w których Pułk brał udział, a więc: Tobruk, Monte Cassino, Ancona, Bologna.
Druga strona płachty ma również czerwony rysunek krzyża Virtuti Militariz wyhaftowanymi pośrodku i otoczonymi złotym wieńcem laurowym słowami: „Bóg,  Honor  i  Ojczyzna”.
W czterech rogach na białym tle mieszczą się w tarczach oznaki Polskiego 2 Korpusu i 8 Armii Brytyjskiej, a w dwóch rogach palemki pułkowe na niebiesko czerwonym tle.
Płachtę sztandaru otaczają złote frędzle. Hafty wykonane złota nicią.".

> „Ułani Karpaccy – Zarys Historii Pułku”, w redakcji Jana Bielatowicza. Londyn 1966 r.		AWERS



 Odznaka

Odznaka pułkowa została zatwierdzona przez gen. Władysława Andersa - Dowódcę Polskiego II Korpusu 15 sierpnia 1946 r.
Odznakę stanowi tarcza z palemką na dwóch skrzyżowanych lancach. Tarcza oparta na wstędze, na której jest napis (druk plastyczny) "UŁANI KARPACCY". O górną krawędź tarczy oparty szyszak rycerski. Lance i wstęga z białego metalu. Tarcza i szyszak z mosiądzu. Na tle mosiężnej tarczy - palemki z białego metalu. Górne pole proporca - kreskowane poziomo, dolne - pionowo. Rozmiary odznaki: u podstawy długość wstęgi 3,3 cm., wysokość odznaki od podstawy do szczytu - 4,3 cm.

Jan Bielatowicz w swojej książce „Ułani Karpaccy – Zarys Historii Pułku” tak ją charakteryzuje: " ... jest ona bardzo trwałym symbolem długoletniej spójni pułkowej, jego rycerskich tradycji, które żołnierze Pułku z godnością i z pełnym poczuciem odpowiedzialności nieśli przez dalekie kraje w serdecznym koleżeństwie i braterstwie.
Odznaka jest skromna. „UŁANI KARPACCY”, w tym napisie mieści się wszystko. Ułan Karpacki spełnił swój obowiązek w sposób oczywisty i prosty, toteż stworzył skromną, prostą odznakę, która tym bardziej pozostanie cenną pamiątką i klejnotem rodziny ułańskiej. Jest ona równocześnie wytyczną dalszej linii postępowania, wielkim drogowskazem życiowym dla jej posiadaczy.".

W dniu 1 kwietnia 1947 r. nastąpiło nadanie odznaki pułkowej wszystkim, którzy swoją służbą udowodnili prawo do jej noszenia. Fakt ten opublikowano w Rozkazie Dziennym Pułku Ułanów Karpackich nr 58/47 z dnia 01.04.1947 r.