Wspomnień czar - garnizon Gubin
 

Gubin (niem. Guben, dolnołuż. Gubin) – miasto i gmina w województwie lubuskim, w powiecie krośnieńskim, położone na prawym brzegu Nysy Łużyckiej, nad Lubszą. Gubin leży w polskiej części Dolnych Łużyc, na granicy z Niemcami i do 1945 roku było wschodnią częścią miasta Guben.
Garnizon Gubin – w latach 1951–2002 Gubin był dużym garnizonem wojskowym. Początkowo składał się on z położonych w mieście czterech zespołów koszarowych, z których tylko jeden zajmował batalion WOP, oraz położonego 3,5 km od miasta kolejnego kompleksu, nazwanego od nazwy pobliskiej wsi – Komorowem. Były to nowoczesne poniemieckie koszary wojsk zmotoryzowanych z sąsiadującym placem ćwiczeń w Bieżycach i Wałowicach.
W latach 1951-1957 stacjonowały w nim jednostki 19 Dywizji Zmechanizowanej przeformowanej w 1955 roku w 19 Dywizję Pancerną, a w roku 1957 w 5 Saską Dywizję Pancerną.
W 1990 roku, w wyniku kolejno wprowadzanych zmian organizacyjnych, 5 Saską Dywizję Pancerną im. Aleksandra Waszkiewicza przekształcono w 5 Kresową Dywizję Zmechanizowaną im. Króla Bolesława Chrobrego, a następnie w 5 Kresową Brygadę Zmechanizowaną (1998 r.), by w 2002 roku całkowicie zlikwidować gubiński garnizon.

 
Garnizon Gubin w latach 1998 - 2002.
 Kolejnymi numerami oznaczono: 1 - koszary 73 pz "Ułanów Karpackich"; 2 - place ćwiczeń taktycznych (PCT) "Lotnisko" i "Wałowice"; 3 - plac ćwiczeń ogniowych (PCO) "Jaromirowice"; 4 i 5 - obiekty koszarowe 5 KBZ (tym bcz "UK"); 6 - strzelnica "Bieżyce"


W latach 1989 - 2011 tradycje  Pułku Ułanów Karpackich kultywowali:

73 pułk zmechanizowany Ułanów Karpackich (1989-1998) 

JW 2894 – niepowtarzalny, czterocyfrowy numer jednostki wojskowej używany w Wojsku Polskim, zarówno w korespondencji służbowej jak i prywatnej od 1946 r. do chwili obecnej.
To właśnie z tym numerem kojarzono pułk siedemdziesiąty trzeci. I choć jako rasowy pułk "pancerny" istniał oficjalnie od roku 1955, by z czasem stać się zmechanizowanym i do tego Ułanów Karpackich, to jego korzenie sięgają znacznie głębiej.

Dzieje pułku, struktura organizacyjna i dyslokacja

Rozkazem MON Nr 0045/Org. z dnia 17 maja 1951 r. zapoczątkowano, dość długi ze względu na braki kadrowe i w sprzęcie, proces formowania 19 Dywizji Zmechanizowanej. W skład jej struktury organizacyjnej miał wejść 73 pułk zmechanizowany - JW 2894 - zgodnie z etatem 5/83 - MSD Gubin - Komorów. Proces formowania miał zakończyć się 1 grudnia 1952 r.
4 grudnia 1952 r., ze względu na wspomniane braki, Minister Obrony Narodowej dokonał korekt w etatach 19 DZ w tym i 73 pz (zmiana na etat 5/105). Do końca istnienia 19 Dywizji Zmechanizowanej etat ten nie zmienił się.

 
Koszary Gubin - Komorów.
(zdjęcie z 2008 r.).

W tym budynku od 1953 r. funkcjonowały kolejno sztaby:
- 19 Dywizji Zmechanizowanej,
- 19 Dywizji Pancernej,
- 5 Saskiej Dywizji Pancernej,
- 5 Kresowej Dywizji Zmechanizowanej,
- 5 Kresowej Brygady Zmechanizowanej.

 

19 września 1955 r. pułk zostaje podporządkowany pod 19-tą  Dywizję Pancerną, powstającą na bazie rozformowanej 19 Dywizji Zmechanizowanej, zmieniając jednocześnie swoją strukturę organizacyjną (według nowego etatu 5/178), a jego przeformowanie zakończono do 20 grudnia 1955 r.

W ramach kolejnej reorganizacji Sił Zbrojnych, wiosną 1957 r., 19-tą Dywizję Pancerną przemianowano na 5 Saską Dywizję Pancerną zmieniając jednocześnie jej etat. Konsekwencją tej zmiany, datowanej na 2 kwietnia i jak się później okazało dość krótkotrwałej, była kolejna zmiana etatu 73 pułku zmechanizowanego (etat 5/219). Następna zmiana organizacyjna miała miejsce 2 października 1958 r., wówczas to rozpoczęto proces przeformowywania 5 Dywizji Pancernej, który zakończył się 1 grudnia. W procesie tym uczestniczył również 73 pułk zmechanizowany (nowy etat 5/244).

Kolejną transformację, tym razem dużo większą i poważniejszą, pułk przeszedł w roku 1963. Zgodnie z zarządzeniem Szefa Sztabu Generalnego WP nr 057/Org. z 8 kwietnia 1963 roku – 73 pułk zmechanizowany został przeformowany w 73 pułk czołgów średnich z jednoczesną zmianą dyslokacji. Odtąd, do końca swojego istnienia, pułk stacjonuje w koszarach „przy stacji”, które zajął po rozwiązanym 72 pułku zmechanizowanym.


Koszary "przy stacji".
Pułkowe koszary (stan obecny). Na zdjęciu oznaczono ( stan z 1989 r.) : 1 -  rejon postoju czołgów 1 bcz grupy "E" (eksploatacyjnej); 2 - rejon zakwaterowania 1 bcz, bppanc i das; 3 - sztab pułku.

W drugiej połowie lat 60-tych główną siłę uderzeniową 73 pułku stanowiło: 5 kompanii czołgów T 55 (każda po 16 szt.) i kompania piechoty zmotoryzowanej na transporterach kołowych SKOT 2 AP (10 szt.). Pozostałe pododdziały to: bateria przeciwlotnicza, kompania rozpoznawcza, kompania łączności, kompania saperów, kompania remontowa, kompania zaopatrzenia, kompania medyczna, pluton chemiczny, pluton ochrony i regulacji ruchu. W takiej strukturze pułk przetrwał do końca lat 80-tych, wówczas nastąpiła zmiana struktury organizacyjnej z kompanijnej na batalionową. Główna różnica polegała na utworzeniu trzech batalionów czołgów (po 31 czołgów w każdym) i zastąpieniu transporterów kołowych SKOT, gąsienicowymi typu BWP 1.

W międzyczasie  7 marca 1985 roku 5 DPanc otrzymała imię gen. bryg. Aleksandra Waszkiewicza.

 
 Brama wjazdowa
 Oficer dyżurny i Biuro przepustek
 Oficer dyżurny PST
 Sztab pułku.
W tle budynek 2 bcz
 Budynek daplot
k. rozp. k. łącz. k. rem. k. zaop.
 Hala sportowa



Budynek 1 bcz, das, bppanc.
Z przodu stołówka nr 2
Budynki 1 i 2 bpz.
W środku stołówka nr 1
Klub żołnierski

Panorama pułkowych koszar. Zdjęcia z 2008 i 2011 r.

 W tym czasie, w pułku, miały miejsce dwa niezwykłe wydarzenia:

- W 1984 lub 1985 roku spaliły się 2 czołgi. Jeden, jako że był przeznaczony do remontu, udało się przekazać do zakładów remontowych. Niestety z drugim był "mały" problem - dopiero co odebrano go z remontu i w celu uniknięcia „afery” prokuratorskiej postanowiono sprawę załatwić "honorowo" - "nakręcając" mu kilometrów. Był to bodajże najintensywniej eksploatowany czołg w całym Ludowym Wojsku Polskim. Stojąc w parku wozów bojowych (PWB) „odbył” wszystkie możliwe strzelania, ćwiczenia i inne szkolenia, z poligonami włącznie, aż wreszcie można go było oddać do remontu.
- 4 września 1988 roku elew szkoły podoficerskiej – Artur K. – uprowadził z placu ćwiczeń ogniowych czołg T 55. Skierował się nim na most graniczny Polska – NRD i bez przeszkód podążał nim w kierunku Berlina, niejako przy okazji stawiając na nogi "cały" Układ Warszawski. Więcej o tym niezwykłym wydarzeniu można przeczytać TUTAJ.

 
Najsłynniejszy pułkowy czołg - uciekinier.

Foto: Archiwum Wojskowego Sądu Garnizonowego w Poznaniu.

Rok 1989 był dla 73 pułku czołgów średnich równie przełomowy jak 1963. W maju i czerwcu pułk otrzymał "pachnące farbą" czołgi T 72M1, które zostały wyprodukowane w gliwickich Zakładach Mechanicznych "Bumar-Łabędy".

2 sierpnia 1989 r. ówczesny Minister Obrony Narodowej, gen. armii Florian Siwicki, podpisuje rozkaz Nr Pf 16/MON w sprawie przekazania tradycji bojowych i nadania imienia Ułanów Karpackich 73 pułkowi czołgów średnich 5 Saskiej Dywizji Pancernej im. gen. Aleksandra Waszkiewicza.

Z rozpędu, a właściwie owczego pędu do poprawy wizerunku Sił Zbrojnych, zrobiono "małe"  Faux pas.

26 sierpnia pułk uroczyście przejął nazwę i tradycje Pułku Ułanów Karpackich.

   
   

Od 22 listopada jednostka, zgodnie z rozkazem przełożonego, przechodzi na nową strukturę organizacyjną (tzw.: batalionową), by w nadchodzącym 1990 roku już jako zunifikowany pułk zmechanizowany wejść w podporządkowanie nowo powstałej 5 Dywizji Zmechanizowanej.
W kolejnych latach nie nastąpiły znaczące zmiany strukturalne. Natomiast 15 września 1993 r. 5 DPanc przyjęła dziedzictwo tradycji dywizji Wojska Polskiego oznaczonych cyfrą "5", nadano jej nazwę wyróżniającą "Kresowa" i imię Króla Bolesława Chrobrego.
    
Czołg T 72 M1.
Zmodernizowana wersja T 72 M. Większość pułkowych czołgów wyprodukowana była w 1989 roku.

Transporter BWP 1
Podstawowy wóz bojowy pułku w latach
80-tych i 90-tych. XX w.


10.02.1990 r. – nadzwyczajne zabranie Zarządu Związku Ułanów Karpackich (ZUK), podejmuje uchwałę ostro oprotestowującą rozkaz Ministra Obrony Narodowej z 2 sierpnia 1989 r., uznając go, i słusznie, za zupełnie bezprawny.

Ten sam Zarząd ZUK, 28 kwietnia 1990 r., w odpowiedzi na pismo z 73 Pułku Czołgów Średnich w Gubinie, powiadamia go o przedstawieniu sprawy na najbliższym Walnym Zebraniu Związku.

19.08.1990 r. – Walne Zebranie ZUK wyraża zgodę, aby 73 Pułk Czołgów Średnich nosił imię Pułku Ułanów Karpackich, przyjął jego tradycje i barwy.

21.01.1991 r. – Ministerstwo Obrony Narodowej wydaje nowy rozkaz Nr 1/MON, w sprawie dziedziczenia i kultywowania tradycji Ułanów Karpackich.

W pułkowej historii znaczący okazał się również rok 1994. Właśnie wtedy 73 pułk zmechanizowany Ułanów Karpackich zaliczał ćwiczenie pułkowe. Cóż to były za manewry! Pełen rozmach (także i przed ćwiczeniem), jak to się mówiło: "ogień, ruch i dynamika" (dzień/noc), prawie cała dywizja w polu na 3 poligonach jednocześnie.
Dzisiaj na tym szczeblu można tylko o tym pomarzyć. Ich współczesnym odpowiednikiem są  "Anakondy", które trochę przypominają dawne ćwiczenia.

Obfitujący w niezwykłe wydarzenia był też 1998 r. W roku tym, dokładnie 22 sierpnia na placu przed miejskim ratuszem, miała miejsce pierwsza wspólna polsko - niemiecka przysięga wojskowa z udziałem ministrów obrony narodowej Polski i Niemiec i wielu innych nie mniej znamienitych gości, którzy zostali na nią zaproszeni.

 Wydanie specjalne "Wiadomości Gubińskich".

Numer w całości poświęcony wspólnej przysiędze żołnierzy polskich i niemieckich.

Rok ten rzeczywiście był dla pułku rokiem niezwykłym i smutnym zarazem. Niestety w jego barwnej historii ostatnim jako Jednostki Wojskowej 2894.
W wyniku zmniejszania liczebności wojsk III RP, rozformowano dywizję, a na bazie dowództwa dywizji oraz 73 pułku sformowano 5 Kresową Brygadę Zmechanizowaną.
Zanim do tego doszło w ostatnich dniach sierpnia odbył się jubileuszowy X Zlot Ułanów Karpackich. W pierwszym dniu Zlotu (28 sierpnia) najważniejszym punktem uroczystości zorganizowanej z okazji obchodów święta pułku był meldunek dowódcy mjr dypl. Jarosława Buta, o gotowości  jednostki do przejścia w struktury 5 Kresowej Brygady Zmechanizowanej (JW 3484). Meldunek w obecności dowódcy 5 KBZ, ppłk dypl. Zbigniewa Smoka, przyjął dowódca 4 Lubuskiej Dywizji Zmechanizowanej, płk dypl. Zbigniew Szura.
Tak zakończył się kolejny, nie mniej udany, okres w historii Ułanów Karpackich.


Poczet dowódców 73 pułku zmechanizowanego Ułanów Karpackich (zdjęcia późniejsze)






mjr dypl. 
Andrzej LELEWSKI
1989-1990

ppłk dypl. 
Mieczysław STACHOWIAK
1990-1991
mjr dypl.
Wiesław MICHNOWICZ
1991-1994

mjr dypl.
Jarosław BUT
1994-1998



Znaki rozpoznawcze 73 pz UK

Do znaków rozpoznawczych 73 pułku zmechanizowanego Ułanów Karpackich należały:
- odznaka pułkowa wraz z korpusówkami (palemkami)
- marsz pułkowy
Były one tożsame ze znakami używanymi przez Pułk Ułanów Karpackich. Pierwsze odznaki pułkowe wręczono 7 maja 1991 r.


batalion czołgów Ułanów Karpackich 5 Kresowej Brygady Zmechanizowanej (1999-2001)

 5 KBZ - początek  garnizonowej rewolucji

Praktycznie od września 1998 r rozpoczęto, podzielony na kilka etapów, proces formowania 5 Kresowej Brygady Zmechanizowanej - JW 3484. Realizacja tego przedsięwzięcia, pomimo organizacyjnego rozmachu, przebiegała w zasadzie równolegle do rozformowywania oddziałów i pododdziałów 5 KDZ.

Obsadę etatową brygady w głównej mierze oparto na bazie dowództwa 5 Kresowej Dywizji Zmechanizowanej im. Króla Bolesława Chrobrego oraz pododdziałów 73 Pułku Zmechanizowanego Ułanów Karpackich.

Organizacyjnie wiązało się to z opuszczeniem koszar "przy stacji", zagospodarowaniem opuszczonych przez 5 KDZ koszar Gubin - Komorów, a także przejęciem i zaewidencjonowaniem wielu innych obiektów i nieruchomości po likwidowanych jednostkach garnizonu Gubin. 

Dowódca 5 KBZ
płk dypl. Zbigniew SMOK
(zdjęcie późniejsze)

Dyslokacja

"Kresówka", jak o niej pieszczotliwie mówiono "na mieście", zmieniła również podporządkowanie wchodząc w skład 4 Lubuskiej Dywizji Zmechanizowanej im. Jana Kilińskiego.

Pomimo tego iż brygada z dniem 1 stycznia 1999 r. osiągnęła gotowość bojową to proces dyslokacji jej pododdziałów do kompleksu koszarowego pokazanego na poniższym zdjęciu, trwał do wiosny 1999 r.

Utworzona brygada jako spadkobierczyni 5 KDZ przejęła jej tradycje.


Odznaka
5 KBZ
 
Koszary 5 Kresowej Brygady Zmechanizowanej Gubin - Komorów (1999-2001)
Na zdjęciu oznaczono : 1 - garaż 1 bcz 73 pz UK - później miejsce składowania sprzętu (MSS); 2 - garaż 1 bcz UK (sprzęt grupy konserwacyjnej "K"); 3 - rejon zakwaterowania 1 bcz UK; 3 - sztab brygady.

Struktura organizacyjna

Etat brygady przewidywał następującą strukturę organizacyjną:

- dowództwo i sztab;
- bataliony: dowodzenia, trzy zmechanizowane, jeden czołgów;
- dywizjony artylerii: samobieżnej, przeciwpancernej i przeciwlotniczej;
- kompanie: rozpoznania, saperów, zaopatrzenia, remontowa i medyczna.

Z kolei struktura organizacyjna batalionu czołgów wyglądała następująco:

- dowództwo i sztab;
- trzy kompanie czołgów (po 10 szt. T-72M1);
- plutony: dowodzenia, zaopatrzenia, medyczny i remontowy.

Niestety, brygadzie jak i batalionowi czołgów nie dane było na dłużej zagościć w nowych koszarach. W październiku 2001 r. w wyniku rozwiązania 4 Dywizji Zmechanizowanej brygadę rozformowano, a żołnierzy ją tworzących posłano, "celem dalszego pełnienia służby", w różne, często odległe garnizony.

Ułani Karpaccy w brygadzie "Kresowej"

"Zanim doszło do rozformowania brygady, wydarzenia smutnego i bolesnego dla każdego żołnierza, pomimo krótkiego czasu jej funkcjonowania, wiele się wydarzyło. [...]. Powoli wszystko zaczęło się układać. Skończył się czas niepewności i obaw o dalszą przyszłość, swoją i swoich bliskich. Rodzące się zwykle w takich sytuacjach podziały i antagonizmy zeszły na dalszy plan. Wprawdzie żyliśmy już nową rzeczywistością, ale w większości znów razem. [...]. Z tą samą pasją, pomimo rozlicznych trudności, znów mogliśmy robić to na czym znaliśmy się najlepiej i tylko to się liczyło. [...].

Mimo wszystko, gdzieś tam, zaczęła wyrastać na nowo ułańska dusza i powoli rodziła się tęsknota za tym co minęło.To takie nasze pułkowe piętno - nasze dziedzictwo. I wtedy pojawiła się iskierka nadziei. Dzięki naszym niezawodnym ułanom - kombatantom, przy wsparciu dowództwa brygady i wielu, wielu ludzi dobrej woli, po przezwyciężeniu szeregu trudności natury formalno - prawnej i w wyniku długotrwałych uzgodnień na linii: Ministerstwo Obrony Narodowej - Związek Ułanów Karpackich - 5 KBZ w Gubinie doszło do rzeczy niebywałej. [...].

Pewnego wiosennego dnia, pocztą pantoflową, jak grom z jasnego nieba, gruchnęła wieść: jest decyzja, jest decyzja, decyzja jest. Jaka decyzja? O co chodzi? Z czystej ciekawości wielu z nas zadawało te pytania brygadowym "posłańcom". Nie wiecie, no nie, co z was za ludzie? - będziecie ułanami. Z pewnym niedowierzaniem i raczej z dystansem do tego typu rewelacji wróciliśmy, jak zwykle, do swojej roboty ale kiedy Janek, o pardon, mjr Jan Rokosik - dowódca batalionu czołgów ogłosił nam oficjalnie tą nowinę to  ... zaczęło się istne szaleństwo. Wizje, plany, scenariusze.  Pełna improwizacja. Jak zawsze. [...].

Był to okres dość zdrowej "cichej rywalizacji", bo każdy chciał dać coś od siebie, a od tego pamiętnego dnia, w którym dotarła do nas wiadomość, że wachm. Czesław Jakubik ufundował dla nas sztandar, w batalionie zapanowała euforia w czystej postaci i  ... zaczęła się ciężka praca, bo przecież wszystko musi wypaść dobrze i być na czas, jak na ułanów przystało i zwykle bywało. [...].		  Dowódca bcz UK
mjr Jan ROKOSIK
(zdjęcie późniejsze)

Myślę, że gdyby widzieli nas wtedy "przy i po robocie" Aleksander Kwaśniewski i Janusz Onyszkiewicz (ówczesny Prezydent RP i Minister Obrony Narodowej) podpisujący formalne dokumenty w sprawie nadania sztandaru oraz przejęcia przez batalion dziedzictwa i tradycji Ułanów Karpackich byliby z nas dumni. Jak ...".[...].

Tak czy owak zawsze nurtowała mnie jedna sprawa. Jak to możliwe, że w tej nowej rzeczywistości (III RP) zawsze lub prawie zawsze wszystko było  post factum. Mam tu na myśli decyzje MON w sprawie przejęcia dziedzictwa tradycji, nazwy wyróżniającej i ustanowienia dorocznego święta batalionu:

- Nr 205/MON z 20 października 1999 r. (bcz UK 5 KBZ);
- Nr 309/ MON z 19 listopada 2002 r. (4 bcz UK 3 BZL),

które de facto ukazały się już po oficjalnym przejęciu tradycji. Czyżby znak czasu?
 
Jak zawsze i zwykle bywało.
Wybrane fragmenty z "Księgi oportunisty zwanego Koniem".

W dniach 27 - 28 sierpnia 1999 r. odbył się kolejny, ale pierwszy w dotychczasowej historii batalionu czołgów 5 Kresowej Brygady zmechanizowanej Zlot Ułanów. W pierwszym dniu pobytu delegacja ułanów pod przewodnictwem Alfreda Florka i dowódcy batalionu czołgów dokonała odsłonięcia pomnika przeniesionego na teren batalionu z poprzedniej jednostki.

Odsłonięcie pomnika
73 pz UK
 

28 sierpnia 1999 r., po raz drugi, odbyła się uroczystość nadania nazwy, barw i tradycji Pułku Ułanów Karpackich, tym razem batalionowi czołgów 5 Kresowej Brygady Zmechanizowanej, oraz wręczenie sztandaru ufundowanego przez wachm. Czesława Jakubika, Ułana Karpackiego na stałe mieszkającego w Stanach Zjednoczonych. Na tą doniosłą uroczystość fundator przybył z małżonką. Obecni byli także, Sekretarz Związku Ułanów Karpackich, Augustyn Kozioł, Ułani Karpaccy z Anglii i Włoch, oraz z kraju, przedstawiciele:


-  Prezydenta RP - płk Wojciech Lutelmowski,
- Ministra Obrony Narodowej - płk dr Tadeusz Krząstek,
- Dowódcy ŚOW - szef logistyki, płk dr Mieczysław Pawlusiak,
- Dowódcy 4 LDZ - szef sztabu, płk dypl. Wiesław Michnowicz,

Nie zabrakło też dowódcy 5 Kresowej Brygady Zmechanizowanej, płk dypl. Zbigniewa Smoka, oraz byłego dowódcy 73 pułku zmechanizowanego Ułanów Karpackich,  ppłk dypl.  Jarosława Buta.  Na uroczystości obecni byli również: burmistrz miasta Gubin, przedstawiciele władz samorządowych powiatu i miasta, Policji, Państwowej Straży Pożarnej, Regionalnego Zarządu Lasów Państwowych, miejscowych zakładów pracy, placówek oświatowych oraz wykonawcy sztandaru: Krystyna i Romuald Brzezińscy z Suwałk.


04.05.2000 r. – dowódca batalionu czołgów Ułanów Karpackich wraz z pocztem sztandarowym w składzie: por. Andrzej Furman, chor. Przemysław Kopij, plut. Dariusz Januszkiewicz, bierze udział w centralnych obchodach 55 rocznicy zakończenia II wojny światowej w Warszawie. Poczet występuje w składzie pododdziałów, które dziedziczą tradycje jednostek, które zostały odznaczone Krzyżem Orderu Virtuti Militari.


 

Przed Grobem Nieznanego
Żołnierza w Warszawie.

Stoją od lewej: mjr Jan Rokosik, por. Andrzej Furman, chor. Przemysław Kopij, plut. Dariusz Januszkiewicz.


25 - 27.08.2000 – po raz drugi swoje święto obchodził batalion czołgów Ułanów Karpackich 5 Kresowej Brygady Zmechanizowanej.

W uroczystościach ze strony byłych żołnierzy Pułku Ułanów Karpackich  uczestniczyli: Michał Groński z małżonką, Julian Marchewka, Tomasz Skrzyński, Józef Pleban z małżonką, Mieczysław Herod.

Zgodnie z tradycją kombatanci złożyli okolicznościowe wiązanki kwiatów pod pomnikiem Ułanów Karpackich, uczestniczyli w ofierze mszy świętej sprawowanej przez o. kapelana Edwarda Olecha, spotkali się też z żołnierzami, było ognisko i bal ułański.

24 - 26.08.2001 r. – w tym roku, w związku z reorganizacją jednostek wojskowych w Wojsku Polskim, zostaje rozwiązana 5 Kresowa Brygada Zmechanizowana, a  tym samym batalion czołgów Ułanów Karpackich. Swoje święto, trzecie z kolei a zarazem ostatnie, gubiński batalion czołgów obchodził bardzo uroczyście.

Wśród gości poza weteranami byli  dawni dowódcy 73 pułku zmechanizowanego Ułanów Karpackich: gen. dyw. Mieczysław Stachowiak i ppłk dypl. Jarosław But, oraz dowódca 5 KBZ, płk dypl.  Zbigniew Smok a także dowódca 3 BZL, płk dypl.  Marian Kobielski.

W związku z nowa decyzją Ministra Obrony Narodowej, nazwa, barwy i tradycje Pułku Ułanów Karpackich zostają przekazane do  4 batalionu czołgów 3 Brygady Zmechanizowanej Legionów im. Romualda Traugutta w Lublinie.

Sztandar, w imieniu żołnierzy batalionu czołgów Ułanów Karpackich 5 Krasowej Brygady Zmechanizowanej pożegnała delegacja w składzie: kpt. Mirosław Kucharski, chor. Cezary Sikorski, st. sierż. Zdzisław Bartniak.

Następnie sztandar z rąk pocztu sztandarowego w składzie: ppor. Piotr Przybylski, chor. Robert Pałucki, sierż. Arkadiusz Jernaś, odebrał poczet sztandarowy 4 batalionu czołgów 3 Brygady Zmechanizowanej Legionów im. Romualda Traugutta w składzie: por. Artur Bochra, chor. Józef Welman, plut. Mariusz Siegieda.



I tak z przytupem zakończyła się krótka historia gubińskiego batalionu czołgów Ułanów Karpackich 5 Kresowej Brygady Zmechanizowanej. Pododdziału niezwykłego. To on jako pierwszy w Polsce, nie będąc oddziałem gospodarczym, otrzymał z rąk Prezydenta RP sztandar. To on zawsze chciał i był w czołówce, zawsze dumny ze swojego dziedzictwa. Żal było iść w Polskę, oj żal!

Znaki rozpoznawcze bcz UK

Znaki rozpoznawcze używane przez batalion były identyczne jak te pochodzące z 73 pułku zmechanizowanego Ułanów Karpackich. Ponadto postanowiono na stałe przywrócić tak charakterystyczny ułański proporczyk uzupełniony o palemkę, który umieszczono, zgodnie z obowiązującymi przepisami ubiorczymi, na obszytym czerwoną lamówką berecie. Dodatkowo, na mundurach wyjściowych żołnierzy batalionu, pojawiła się noszona na lewym ramieniu oznaka rozpoznawcza.




Batalionowy
proporczyk na beret



Oznaka rozpoznawcza
na mundur wyjściowy


4 batalion czołgów Ułanów Karpackich 3 Brygady Zmechanizowanej Legionów
im. Romualda Traugutta w Lublinie (2002-2011)

Legionowa brygada

3 Brygada Zmechanizowana Legionów im. Romualda Traugutta, podobnie jak 5 KBZ, została sformowana, na bazie rozformowywanej 3 Dywizji Zmechanizowanej o tej samej nazwie, w roku 1995. Jej pododdziały rozlokowane były w dwóch garnizonach: Lublin i Chełm.

Etat brygady był następujący:

- dowództwo i sztab;
- bataliony: dowodzenia, trzy zmechanizowane, jeden czołgów i jeden piechoty zmotoryzowanej;
- dywizjony artylerii: samobieżnej, przeciwpancernej, rakietowej i przeciwlotniczej;

- kompanie: rozpoznania, saperów, zaopatrzenia, remontowa i medyczna.

Gotowość bojową brygada ta osiągnęła z dniem 1 lipca 1995 r. i od tego momentu rozpoczęła swoje funkcjonowanie w składzie 1 Warszawskiej Dywizji Zmechanizowanej im. Tadeusza Kościuszki.

Od roku 2002 w brygadzie rozpoczęła się restrukturyzacja. Wówczas rozformowano część pododdziałów brygady.
W roku 2008 w skład brygady wszedł 3 batalion zmechanizowany stacjonujący w Zamościu.
Po tych etatowych zawirowaniach brygadowa struktura przedstawiała się następująco:

 - dowództwo i sztab,

 - 3 batalion dowodzenia im. gen. broni Leona Berbeckiego,

 - 1 Kołobrzeski batalion zmechanizowany – Chełm,

 - 3 batalion zmechanizowany – Zamość,

 - 4 batalion czołgów Ułanów Karpackich,

 - 3 dywizjon przeciwlotniczy im. mjr Stanisława Małeckiego,

 - 3 Chełmski dywizjon artylerii samobieżnej – Chełm,

 - kompanie remontowa, zaopatrzenia, saperów.


Żołnierze brygady oprócz wypełniania obowiązków w kraju, wystawiali również składy do misji zagranicznych min.: brali udział w V i IX zmianie PKW Irak.

W dość krótkiej historii brygady rok 2011 jest jej ostatnim. 5 listopada 2011 roku Minister Obrony Narodowej wydał decyzję w sprawie integracji 1 Brygady Pancernej z 3 Brygadą Zmechanizowaną oraz sformowania polskiej części Dowództwa Wielonarodowej Brygady (LITPOLUKRBRIG) oraz batalionu dowodzenia tej brygady.
Wskutek tej decyzji z dniem 30 czerwca 2011 r. rozformowano dowództwo 3 Brygady Zmechanizowanej.















Odznaka i oznaka
3 BZL

Reaktywacja czyli ułani w Lublinie

Czasami tak się jakoś dziwnie składa, że ślepy los, potrzeba chwili a czasami coś zupełnie innego  decyduje o przydziale stanowisk służbowych. 
Tak też było w przypadku mjr Jana Rokosika, który został dowódcą 4 batalionu czołgów Ułanów Karpackich. Niejako, przy okazji, awansując. Jak na rasowego dowódcę Ułanów Karpackich przystało, po raz pierwszy w sierpniu 2002 r., zorganizował z okazji święta batalionu tradycyjny zlot ułański. Kolejne święto obchodzone było w dniach 29 - 30 sierpnia 2003 r.
I na tym należałoby zakończyć historię lubelskich ułanów karpackich, gdyż było to ostatnie święto tego batalionu. Odkąd ppłk Rokosik, wyznaczony na inne stanowisko służbowe, zmienił jednostkę nikt już więcej o 4 batalionie czołgów Ułanów Karpackich nie słyszał.