Nasze rekomendacje

O tej książce, wydanej w marcu br., można mówić dobrze lub wcale. Samodzielna Brygada Strzelców Karpackich - wydawnictwa Mireki - to reprint wydania londyńskiego z 1951 r., o którym gen. Stanisław Kopański napisał:

„W poczuciu obowiązku wobec Narodu i Historii, dla złożenia hołdu poległym Kolegom oraz dla pokrzepienia serc żyjących, byli żołnierze Samodzielnej Brygady Strzelców Karpackich zdecydowali wydać w dziesiątą rocznicę powstania brygady tę książkę pamiątkową.

Nieubłagany czas powoduje dalsze rozproszenie się po świecie tych, co przed dziesięciu laty tworzyli brygadę. Wspomnienia ich zacierają się, obrazy znikają z pamięci, giną fotografie i inne pamiątki.

Może więc ta księga pozwoli duchowo łączyć się z rozproszonymi, utrwalić ich wspomnienia i wskrzesić obrazy przeżyć …”.

Otwarcie sezonu 2014

W ubiegła sobotę odbyło się, w Twierdzy Osowiec, tradycyjne wiosenne spotkanie Grup Rekonstrukcyjnych z Białostocczyzny. Po raz IV gospodarzami spotkania integracyjnego byli: Osowieckie Towarzystwo Fortyfikacyjne oraz Grupa Rekonstrukcyjna Centralnej Szkoły Podoficerskiej Korpusu Ochrony Pogranicza w Osowcu Twierdzy.

Piękny wiosenny dzień dodatkowo ozdobiły dziewczęta z PWK. Formacji, która była inspiracją do powołania PWSK (przekształconej później w PSK) w szeregach Armii Polskiej na Wschodzie.

Była też biesiada rekonstruktorska i jak relacjonuje kol. Jacek Nitkiewicz - Sezon 2014 oficjalnie uznaliśmy za otwarty. 

Z ciekawych informacji uzyskanych od kol. Jacka: Oddział IPN w Białymstoku przygotowuje do druku album ze zdjęciami z okresu wojny weterana II Korpusu śp. Ignacego Jaworowskiego. Zdjęcia nietuzinkowe. Mają zdążyć na rocznicę 18 maja.

Na koniec - GR PUK śle pozdrowienia dla wszystkich Ułanów!   Więcej zdjęć tutaj.

Projekt Ułańska Szkoła

Na zaproszenie Dyrektora Szkoły Podstawowej nr 2 w Gubinie, Pana Bogusława WYPYCHA, Zarząd Stowarzyszenia Ułanów Karpackich w osobach: Jan ROKOSIK, Przemysław KOPIJ w dniu 17 marca br. udała się na spotkanie robocze poświęcone nadaniu imienia: 73 Pułku Zmechanizowanego "Ułanów Karpackich" wspomnianej placówce szkolnej. Na spotkaniu obecni byli również: pomysłodawca - gen. dyw. wst. sp. Wiesław MICHNOWICZ, oraz p. Rafał WYPYCH, były Szef OPL 73 pz UK, obecnie pracujący w Urzędzie Miasta Gubin.

Jubileusz 15 PUP

Jak co roku, na ręce naszego kolegi Przemka Kopija, wpłynęło zaproszenie do wzięcia udziału w obchodach święta 15 Pułku Ułanów Poznańskich – DNI UŁANA 2014. Będzie to szczególna okazja, gdyż w tym roku poznaniacy obchodzić będą 95-tą rocznicę urodzin swojego pułku. Stawimy się na pewno!

Specjalny etap

97 edycja wyścigu kolarskiego Giro d'Italia  odbędzie się w dniach 9 maja - 1 czerwca br. Liczyć będzie dwadzieścia jeden etapów, o łącznym dystansie 3449,9 km.

Bieg na Monte Cassino

Jeśli już przy tematach sportowo – patriotycznych jesteśmy, to dwa dni później - 17 maja br. - odbędzie się wyjątkowy bieg. 10 km trasa będzie prowadzić z centrum miasta Cassino na szczyt klasztornego wzgórza.

Liczba uczestników jest ograniczona. W biegu będzie mogło uczestniczyć 1052 Polaków. Ta liczba odnosi się do 1052 grobów imiennych naszych żołnierzy, którzy zginęli w czasie walk.

Swoje uczestnictwo można zgłaszać do 4 maja br. na tej stronie. Znajdziecie tam wszystkie niezbędne informacje dotyczące tej imprezy.  

W biegu będą uczestniczyli m.in. członkowie rodzin żołnierzy, którzy 70 lat temu walczyli i zwyciężyli w bitwie o Rzym. 

119 „Leosi” dla ....

...34 BKPanc z Żagania. Trafi tam 119 zakupionych w listopadzie ubiegłego roku Leopardów 2 (105 w wersji A5 oraz 14 w wersji A4). Dwie trzecie z tej liczby strona niemiecka dostarczy w tym roku, resztę w następnym. Wraz z czołgami do Polski trafi ponad 200 sztuk sprzętu wsparcia i zabezpieczenia.

Znalezione w sieci

Najlepsza kawaleria świata

Dzisiaj sięgamy do korzeni, które były są i pozostaną naszą chlubą i dumą. Postanowiliśmy – z małą pomocą - przybliżyć Wam sylwetkę legendarnej formacji jaką była Husaria, która przez dwa stulecia wiodła wojska Rzeczypospolitej od zwycięstwa do zwycięstwa.

Ze względu na nietypowe uzbrojenie i taktykę działania jest ona zaliczana do najskuteczniejszych formacji wojskowych w dziejach świata. Na polach bitew obecna była od początku XVI wieku do połowy XVIII wieku, wykorzystywana głównie do przełamywania wrogich sił poprzez zadawanie rozstrzygających uderzeń w postaci szarż, które zazwyczaj kończyły się zwycięstwami. O najciekawszych dokonaniachpolskiej husarii przeczytacie w artykule dr Radosława Sikory.

Wśród bitew tam wymienionych naszą uwagę zwróciła ta rozegrana pod Mohylewem, gdzie broniliśmy się przed nieprzyjacielem przeważającym nawet 100-150-krotnie! I choć nie była to Victoria na skalę Kłuszyna czy Wiednia to dobitnie pokazywała siłę tkwiącą w formacji.

Paradoksalnie w Polsce zanik tej formacji (początek XVIII wieku) był związany z ogólnym kryzysem państwa, jak i stopniowym ubożeniem tych, których do niedawna stać było na najlepszą jazdę świata.

Sztuka wyboru

Rozwój współczesnej techniki wojskowej to odwieczna wojna miecza i tarczy. Nie inaczej jest z czołgami. Ich rola na współczesnym polu walki ewoluuje, jednak z całą pewnością nie zanika. Jak dowiodły doświadczenia - lotnictwo nie wystarczy by opanować dany teren -potrzebne są do tego nowoczesna siły pancerno-zmechanizowane.

Problem w tym, że aby je stworzyć niezbędne są: odpowiednie do realiów założenia i naprawdę duże pieniądze(jeśli coś jest dobre i sprawdzone to zazwyczaj słono kosztuje). Lekiem na całe zło (ekonomii) może być modernizacja posiadanego sprzętu uzupełniona o zakup wozów na bazie nowej uniwersalnej platformy, co powinno pozwolić na olbrzymi skok jakościowy pod względem wyposażenia w nowoczesną technikę pancerną (jeśli nie do ligi światowej to przynajmniej europejskiej).

O dylematach modernizacyjnych i nie tylko przeczytacie w serii artykułów znajdujących się na tej stronie. Jaką przyszłość zafundują polskiej kawalerii decydenci? Zapewne czas pokaże. Oby nie był to czas stracony.

Pancerz, nasz drugi dom

Zazwyczaj z rozrzewnieniem wspominamy czasy swojej młodości, choć służba „w czołgach” lekką nigdy nie była. Mimo to sentyment do „stalowych potworów” pozostał. Teraz mówimy, że to była prawdziwa szkoła życia. Wówczas … no cóż, bywało różnie, od hura optymizmu (mieliśmy najnowsze w WP T-72 M1) do „ p …e jak w ruskim czołgu”.

Nigdy nie zastanawialiśmy się też ile z minionego czasu spędziliśmy pod pancerzem, choć zapewne było go dużo. Okazją do refleksji jest ten artykuł byłego angielskiego czołgisty.

Zaskakujące, ale wiele spostrzeżeń autora pokrywa się z naszymi, choć z małymi wyjątkami. Miejsca było diabelsko mało - jak kot napłakał. Z nieskrywaną zazdrością oglądaliśmy zdjęcia – zwłaszcza wież - zachodnich  maszyn. Stosowaliśmy podobnie patent z czołgowym brezentem – zwłaszcza zimą. Nie mieliśmy też elektrycznego czajnika, ale dzielnie zastępował go metalowy pojemnik na ładunek miotający wetknięty do ogniska lub …wygotowana świeca podgrzewacza. Tak, substytuty oto cecha charakterystyczna tamtych chłopców w czarnych kombinezonach. Każdy z nas radził sobie po swojemu, dziwiąc się czasami, że nikt przed nami na to nie wpadł. Pomysłowość w robieniu czegoś z „rzeczy podręcznych” ograniczała tylko fantazja. To były czasy!

Trzej generałowie

Ten rok będzie obfitował w wiele ważnych rocznic i wydarzeń z naszej historii. I choć cieszy fakt, że  ostatnio widoczny jest wzrost zainteresowania tematami stricte historycznymi, to wciąż wielu naszych rodaków nie zna najważniejszych faktów z naszej narodowej spuścizny. Będzie to też niesamowita okazja aby wielu ludziom – zwłaszcza młodym – przypomnieć o pięknych kartach polskiej historii.

Temu ma służyć m.in. projekt „Trzej Generałowie”. Harcerze chcą dzięki temu przypomnieć wszystkim o wielkich Polakach i ich czynach. Opowiedzą o wybitnych polskich generałach: Stanisławie Maczku, Władysławie Andersie i Stanisławie Sosabowskim.

Związek Harcerstwa Rzeczypospolitej chce w ten sposób spopularyzować wiedzę dotyczącą powyższych bohaterów i ich żołnierzy oraz wydarzeń sprzed 70-ciu lat. Swój projekt będą realizowali biorąc jednocześnie udział w projekcie Instytutu Pamięci Narodowej „Patroni Ulic”. Ci, którzy wykażą się największym wkładem i zaangażowaniem, będą mieli okazję pojechać do miejsc, gdzie rozegrały się jedne z najważniejszych bitew, by móc osobiście wziąć udział w oficjalnych uroczystościach rocznicowych.

Z kroniki GR PUK

Czołem,

styczeń zaczął się nam od balu karnawałowego PSZ w Warszawie. Na zdjęciu z podpułkownikiem Hipolitem Rokickim reprezentującym, po przejściu w stan spoczynku, pułk 4 pancerny "Skorpion".

Opłatek po karpacku

12 stycznia 2014 r. w Sali Malinowej londyńskiego POSK-u po raz kolejny odbył się tradycyjny Opłatek Karpacki. Oprócz weteranów 3 DSK, ich rodzin i przyjaciół, na opłatek przybyli oficjalni goście, z Konsulem Generalnym Ireneuszem Truszowskim i attaché płk Ryszardem Tomczakiem, a także przedstawiciele środowisk pielęgnujących tradycje Karpackiej. Z Polski przyjechała delegacja Stowarzyszenia Żołnierzy i Przyjaciół Wojsk Górskich “Karpatczycy”, z prezesem ppłk Adamem Mazgułą na czele, a z różnych zakątków Wyspy ściągnęli do Londynu członkowie grup rekonstrukcyjnych LHG First to Fight i 3rd Polish Provost Squadron.

Nad tym aby całe spotkanie przebiegało bez problemów czuwała, jak zawsze z energią i nie znikającym z twarzy uśmiechem, p. Kazimiera Janota-Bzowska. Po przemówieniach p. Prezesa Stefana Mączki i ks. Stanisława Świerczyńskiego przyszedł czas na połamanie się opłatkiem. Sam posiłek był okazją do rozmów, dzielenia się tym co się wydarzyło w minionym roku, i co jest w planach na rok 2014, który obfitował będzie w wiele ważnych rocznic i wydarzeń. Były oficjalne zaproszenia do Nysy i Kłodzka oraz na Monte Cassino, gdzie odbędą się uroczystości 70 lecia bitwy.

Po życzeniach płk Zdzisław Picheta sięgnął po mikrofon i …śpiewano już razem poczynając od „Dzisiaj w Betlejem” po Marsz Karpackiej Brygady. Ukoronowaniem spotkania była loteria fantowa, po której niektórzy szczęśliwcy wracali do domu ze sporym zapasem wina i czekoladek. Źródło: 3rd Polish Provost Squadron.

Otrzymaliśmy od kolegów „po fachu” zaproszenie na organizowany przez nich Bal Pułkowy, który od lat cieszy się niesłabnącym powodzeniem. Chętni do udziału w tym przedsięwzięciu proszeni są o zapoznanie się z treścią zaproszenia. Kolegom dziękujemy za pamięć! 

Szanowni Państwo!

Z wielką przyjemnością zapraszamy Was do uczestnictwa w XI Wielkim Balu Pułkowym, organizowanym przez Stowarzyszenie Ułanów Grochowskich im. gen. Józefa Dwernickiego.

Wielki Bal Pułkowy odbędzie się w dniu 8 lutego 2014 r. w hotelu Groman (Sękocin Stary, Al. Krakowska 76). Rozpoczęcie Balu planowane jest na godz. 19.00.

Bal tradycyjnie odbędzie się w stylu lat 20-tych i 30-tych. Na Wielkim Balu Pułkowym jak przed laty, obowiązuje galowy strój wojskowy a osoby towarzyszące i cywilne formalny strój wieczorowy. Gwarantujemy wspaniałą zabawę do białego rana przy muzyce w wykonaniu Zespołu Wojska Polskiego. Zapewniamy dania gorące, przystawki oraz napoje. Jak co roku dla naszych wspaniałych Gości gwarantujemy wiele dodatkowych atrakcji, które z pewnością sprawią,  iż uczestnictwo w naszym Balu będzie przeżyciem pełnym niezapomnianych wrażeń.

Koszt uczestnictwa w Wielkim Balu Pułkowym to 190 zł/osoba. Rezerwacje miejsc na bal będą dokonywane wg kolejności zgłoszeń, przy jednoczesnym uiszczeniu wpłaty. Chęć uczestnictwa prosimy zgłaszać do Tomasza Deleżucha, do dnia 20 stycznia 2014 r.

Kontakt: tel. 604-607-108, e-mail: tomasz.delezuch@grochowscy.pl

Prosimy o dokonywanie wpłat, na poniżej podany numer konta bankowego, do dnia 20 stycznia 2014r. z dopiskiem „Bal Pułkowy” oraz z podaniem imion i nazwisk wszystkich zgłaszanych osób.

Nr rachunku: BZ WBK 87 1090 1694 0000 0001 2259 4762
Odbiorca: Tomasz Deleżuch, ul. Kościuszki 5, 05-840 Brwinów.
Tytułem: Bal Pułkowy, Imiona i Nazwiska
Kwota: 190 zł/osoba

Dla uczestników Balu, po wcześniejszym zgłoszeniu, zapewniamy miejsca noclegowe w cenie 60 zł/osoba.

Zapraszamy do zapoznania się z relacją, galerią zdjęć oraz krótkim filmem z zeszłorocznego Balu na naszej stronie: http://grochowscy.pl/jubileuszowy-x-ty-wielki-bal-pulkowy-2/

Do zobaczenia na XI Wielkim Balu Pułkowym!!!

Z kawaleryjskim pozdrowieniem!

Zarząd oraz członkowie Stowarzyszenia Ułanów Grochowskich im. gen. J. Dwernickiego

As pancerny

Tak się jakoś złożyło, że nazwiska naszych lotniczych asów znają prawie wszyscy, a nawet jeśli nie to z pewnością każdy kojarzy nazwę najsłynniejszego polskiego dywizjonu. Z reguły wszyscy znają też nazwy naszych dzielnych  okrętów, których załogi dokonywały wręcz niemożliwego. Z kawalerzystami niestety jest dużo gorzej, żeby nie powiedzieć tragicznie.

Nie sposób „w galopie” wymienić  wszystkich przyczyn takiego stanu rzeczy. A może to przypadek braku tzw. „żołnierskiego szczęścia”? Raczej nie, a szkoda wielka, bo chwalić się jest naprawdę czym.

Zapewne wielu z Was zetknęło się z nazwiskami amerykańskich, brytyjskich, radzieckich czy niemieckich asów pancernych II Wojny Światowej. A znacie nazwisko polskiego dowódcy czołgu, który w 1939 roku stał się jednym z pierwszych asów pancernych na świecie? Na dodatek dokonał swoich bohaterskich czynów na sprzęcie, który przy niemieckich czołgach prezentował się niczym zabawka!

Roman Edmund Orlik (poniżej na pierwszym planie),bo o nim mowa, pochodził z Rogoźna. Swoją karierę wojskową rozpoczął po maturze, zgłaszając się na ochotnika do służby wojskowej, w 1937 roku ukończył przeszkolenie w Centrum Wyszkolenia Broni Pancernej w Modlinie, po czym rozpoczął studia na Politechnice Warszawskiej. Zmobilizowany w sierpniu 1939 roku, walczył w szwadronie czołgów 71 Dywizjonu Pancernego (w składzie Wielkopolskiej Brygady Kawalerii).

Jako plut. pchor. rez. dowodził tankietką TKS – małym, słabo opancerzonym pojazdem, który stanowił trzon polskich sił pancernych w momencie niemieckiej inwazji na Polskę. Może dzięki temu, że była wyposażona w 20 mm nkm wz. 38FK polskiej produkcji (współcześnie nazwano by go działkiem), w ciągu jednego tygodnia udało mu się zniszczyć 13 czołgów wroga!

Pierwsze trzy udało mu się zniszczyć 14 września 1939 roku w trakcie zwycięskiej bitwy o Brochów. Kolejne, 18 września 1939 roku, w czasie starcia pod Pociechą. Wówczas to tankietka Orlika oraz dwie inne typu TK-3, miały wykonać rekonesans w zalesionym terenie. Po zauważeniu kolumny pojazdów wroga Orlik nakazał pozostałym pojazdom wycofać się, a sam postanowił osłaniać ich odwrót w swojej tankietce - organizując zasadzkę.

Wkrótce pojawiła się kolumna pojazdów, na którego czele znajdowały się trzy czołgi PZ.Kpfw. 35 (t) z 1 Lekkiej Dywizji. Samotny TKS Orlika zniszczył wszystkie trzy czołgi wroga, a także kilka innych pojazdów. Podjął też próbę ratunku załogi płonącego czołgu. W wyniku starcia zginął m.in. dowódca niemieckiego plutonu – najstarszy syn księcia raciborskiego, 23-letni leutnant Wiktor IV Albrecht von Ratibor. W miejscu potyczki stoi dziś pamiątkowy głaz zwany „Kamieniem Orlika” (choć niektórzy poddają w wątpliwość jego lokalizację, a także typ czołgu jaki  figuruje na pamiątkowej tablicy).

Następnego rozgorzała bitwa o Sieraków, gdzie  Niemcy zostali powstrzymani przez dużo mniejsze siły polskie – w ich skład wchodził TKS Orlika. Polskie wojska zniszczyły lub unieszkodliwili w sumie ponad 20 czołgów, z czego siedem było zasługą Orlika (przy okazji wziął jeszcze dwóch jeńców). Większość zniszczonych czołgów to Pz.Kpfw. 35 (t).

Ostatecznie, w wyniku rozwoju sytuacji  Orlik musiał się wycofać wraz z resztą polskich oddziałów w kierunku Warszawy, choć na jego koncie widniało już  13 zniszczonych niemieckich czołgów.

Tydzień później nasz bohater uczestniczył w bitwie o Warszawę (za jej obronę otrzymał KW). Przeżywszy wojnę powrócił do rozpoczętych studiów i został architektem. Żył i pracował zapomniany aż do tragicznej śmierci w 1982 roku. Fot. dws.org.pl.

Z ułańskiej biblioteczki

Dziś polecamy wam lekturę dwóch niezwykłych książek Piotra Jaźwińskiego. Pierwsza z nich, wydana w 2011 r., „Oficerowie i dżentelmeni. Życie prywatne i służbowe kawalerzystów Drugiej Rzeczpospolitej”. Co by o niej nie mówić każdy znajdzie tu coś dla siebie, zarówno pasjonaci tematu, jak i  mniej wtajemniczeni. Tradycje, realia szkolenia, kwestie organizacji i uzbrojenia.

Zgrabnie wplecione w tekst humoreski, anegdoty i wspomnienia kawalerzystów stanowią integralną całość i są wielkim atutem tej książki. Jak wiemy pojęcie „ułańska fantazja” nie wzięło się znikąd. Na okrasę autor serwuje opisy zabaw i rautów oraz przypomina jak powinno „leczyć” się kaca na sposób kawaleryjski…

Druga z nich nosi tytuł „Oficerowie i konie. Przyjaźń na śmierć i życie. Kawalerzyści Drugiej Rzeczpospolitej o koniach – swoich towarzyszach broni”. Wydaje się naturalną kontynuacją podjętego tematu. A że kawalerzysta, pomimo bujnego życia, najpierw był żołnierzem, to partnera do wojaczki dobierał starannie, dbał o niego, szanował i kochał.

Z książki czytelnik dowie się skąd brały się konie w wojsku, jak się je szkoliło, jak rodziła się przyjaźń między kawalerzystą a jego towarzyszem broni, jak karano za brak szacunku do… wierzchowca oraz jak rodziły się konie legendy i legendy o koniach. Ten niezwykły kult konia w wojsku ukazuje obraz prawdziwego kawalerzysty – wiernego, oddanego i nierozerwalnie związanego z ojczyzną i swoim towarzyszem broni. Gorąco polecamy!

Perfekcyjny kącik ...

Nic tak nie poprawia nastroju jak uporządkowane (najlepiej własne) cztery kąty. Niestety, ilości przedmiotów w jakie obrastamy z czasem może przyprawić nas o ból głowy. Tak zwane „akcje” to już w tym wieku niemal sport ekstremalny.

A jednak udało się koledze skutecznie odgracić archiwalny "ułański kącik". A oto efekt – odnalezione stare rocznicowe koperty i kartka pocztowa.

Swoją drogą ciekawi nas czy w związku z okrągłą rocznicą bitwy o Monte Cassino Poczta Polska ma w planach wydanie choćby okolicznościowego znaczka?